Blog van Karin: wc-papier
Het toiletpapier was op! Ik dacht dat ik alles goed had geregeld en dat het allemaal op rolletjes liep… Oeps! Ach, dat kan er ook nog wel bij, naast dat het deze laatste dagen van 2016 behoorlijk druk is. Het was voor mij toch al een druk en bijzonder jaar, een jaar om nooit te vergeten. Ik nam de kliniek immers over en dat betekende nogal wat. Onder meer dus dat je het wc-papier in de gaten moet houden.
Mensen die me een beetje kennen weten dat ik er nog regelmatig aan denk. Aan al die bedankjes, al die hulp, al die steun tijdens moeilijke, vooral drukke tijden en al dat rekenen. Al die getallen! Het zal nooit een hobby worden, maar het is nodig. Ik geloof dat ik nu na een half jaar een goed overzicht heb van wat er allemaal gebeurt in de kliniek. Míjn kliniek en dat voelt nog steeds ontzettend fijn. Wat waren het mooie dagen, die 1e juli en een paar weken later de officiële opening. Ik had de sleutel en we mochten beginnen. Met Maartje, met Monica en al snel ook met Lynn erbij. Inmiddels is Maartje met zwangerschapsverlof en hebben we met Angelique een prima waarnemer aangenomen. Personeelsmanagement heet dat. Doe ik blijkbaar ook. Ik denk er in ieder geval vaak aan, want als zij het naar hun zin hebben dan heb ik dat nog meer. En dan kunnen we de dieren ook nog meer op hun gemak stellen.
Daar doe ik het toch allemaal voor. Op mijn eigen wijze en met mijn eigen manieren. Gaat vast niet altijd zoals het hoort of zoals mensen zeggen dat het hoort, maar het is mijn gevoel en tot nu toe loopt het gewoon goed. Zo op de laatste werkdag van het jaar, vanachter mijn bureau, in mijn kantoor, in mijn kliniek ben ik toch wel trots. Trots op het moment dat ik het verbandje doorknipte en Ruud Blommaart mocht bedanken, mijn ouders mocht bedanken en Jeroen mocht bedanken. En eigenlijk wil ik ook alle beestjes en hun baasjes nog bedanken. Zonder hun vertrouwen in mij had ik het immers niet gered en had ik hier nu niet zo gezeten.
Oh, even een patiëntje knuffelen. Er zit een kat met plasproblemen in de opname, maar dat gaat gelukkig weer goed. De stoere kater gaat weer naar huis. Al zag ik op de foto wel een kogeltje in het beestje. Een kogeltje!!!!! Ongekend toch. Ook dat maak ik de laatste dagen van dit jaar nog even mee.
Het was dus een bijzonder jaar en zoals het in de boekjes over ondernemerschap staat moet ik dan ook weer verder kijken. Eigenlijk wil ik nog even stilstaan en genieten, maar dat kan dus niet, want mijn hoofd zit al weer vol ideeën. De entree moet worden veranderd, dat stoepje moet nu toch echt zo gemaakt worden dat het makkelijker te nemen wordt voor baasjes en hun dieren. Er zou links en rechts ook nog wel een likje verf mogen komen. Zijn al die onnodige kabels al weg? Kunnen we het kantoor niet zo inrichten dat het een net iets vriendelijkere plek wordt om te zitten met baasjes en hun dier? Welke acties willen we aanbieden, welke passen bij mijn klanten? Na een half jaar volle bak draaien heb ik eigenlijk alleen maar meer vragen gekregen en wil ik eigenlijk al weer verder met 2017.
Dit jaar was mooi, heel mooi, maar o jee al die plannen. Ik proost erop en wens iedereen een goede jaarwisseling. Hou met het afsteken van vuurwerk wel rekening met de dieren? Die vinden het niet allemaal even fijn. Gelukkig hebben we daar met onze eerste actie veel voor kunnen doen. En o ja, toiletpapier is er ook weer! Het loopt dus weer op rolletjes.