De open dag komt er weer aan. En volgens de marketingtechnieken is het dan handig dat ik even een blog tik. Drie keer raden van wie dat komt? Nou daar zit ik dan op dinsdagavond. Het is donker buiten, het waait een stuk harder en de blaadjes zijn aan het verkleuren. Waar moet ik het nu over hebben? Ik vraag het aan poes Brandy en er komt een lekker makkelijk antwoord: over jezelf en de kliniek! Ja, dat snap ik ook wel, maar hoe te beginnen dan? "Ja ehm, weet ik veel. Begin gewoon met de open dag, daarvoor schrijf je nu toch?" Ja, maar dat ziet er dan toch niet uit: kom, kom en kom, we gooien onze deuren open! Zo ben ik helemaal niet. Ik kan dat helemaal niet dat marketingen.

Alhoewel, laat poes maar praten, maar volgens mij heb ik deze maand nieuwe koelkastmagneetjes besteld, is mijn vorige blog door Idexx, de leverancier van ons bloedonderzoekapparaat, doorgeplaatst op internet en hebben we ook een mooie folder laten maken over de seniorencheck. Door Gain Design, die ook ons logo en onze huisstijl heeft ontworpen. En wacht! Natuurlijk: fotograaf Mona, van Monavid Photography, heeft Lynn, Monica, Maartje en mij met onze huisdieren op de foto gezet. Niet zomaar natuurlijk, maar op een heel bijzondere manier. Die foto’s laten we op mooi materiaal afdrukken en die hangen we op in de wachtkamer. Ik vond het wel leuk om mensen te laten zien hoe we met onze eigen beestjes omgaan en dat we de beestjes van onze cliënten net zo behandelen als de onze. En o ja, natuurlijk, onze gebitsunit heeft een groen randje. Niet precies onze huiskleur, maar het past er wel bij. En als ik een beetje na- en doordenk dan is dat volgens mij toch ook wel marketing.

Lekker makkelijk dus eigenlijk dat marketieren of marketingen. Ik moest daar het afgelopen weekend toevallig ook aan denken. We waren in Pieterburen, ja inderdaad bij die opvang voor zeehondjes. En eigenlijk heb ik daar niet zo veel mee, want ik hoor wel eens vreemde verhalen over de opvang van zeehondjes, maar in Pieterburen is dus helemaal niets anders dan dat. Er wonen nog geen driehonderd mensen en op een restaurant, een paar cafés, een pannenkoekenrestaurant, een hele kleine speeltuin en een paar kerken is er dus niets. Je hebt daar de hoofdstraat en een paar zijstraatjes. Meer niet. Wij gingen daar wadlopen en dat is dus ver buiten het dorp, zeker een kwartier rijden nog, maar dat start vanuit het dorp. Was overigens een verjaardagcadeautje van mijn ouders. Volgens onze gids Ome Dik zie je niet zo vaak zeehondjes in het wild op die plek, maar wij hadden mazzel en dat is toch waar je het eigenlijk voor doet en hoopt. Ik kan dat niet ontkennen en het was ook leuk om te zien. Net als de dag daarvoor in de zeehondencrèche eigenlijk. We waren toch maar gegaan, want er is echt niets anders te doen, en als ik dan die kleine beestjes zie en hoe die medewerkers daar hard werken om te voeren en medicijnen te geven, te temperaturen en de beestjes weer controleren dan heb ik er toch wel respect voor. Wat de verhalen ook zijn. Eigenlijk doen ze bijna hetzelfde als wat wij in de kliniek ook doen. Toen ik las dat ze vaak ook last hebben van longwormen was de link helemaal snel gelegd. Die zie ik namelijk ook wel eens voorbijkomen onder de microscoop. Dat Pieterburen stelt dus niet zo veel voor, ik geloof dat er aan één kant van de Cinemadreef al meer huizen zijn dan daar inwoners, maar ik denk dat iedereen in Nederland het dorp wel kent. En niet van die speeltuin of het ontstaan van het dorp. Dat is toch een knap stukje marketing geweest!

Nu hebben wij als kliniek gelukkig geen landelijke bekendheid en horden toeristen nodig, maar aanstaande zaterdag is dus onze open dag. Van 12.00 uur tot en met 15.00 uur. En dan hopen we toch wel veel `toeristen` te zien. Oftewel nieuwsgierige baasjes die een kijke achter de schermen komen nemen! We hebben een leuke prijsvraag met als prijs een maand gratis voer, andere prijzen om voor te loten, een leuke goodiebag en we laten zien wat we allemaal doen achter de schermen. Ook leuk voor de jongere baasjes. Verschil met de crèche is dat er bij ons dan geen zieke dieren te zien zijn, maar gelukkig kunnen we prima uitleggen wat waarvoor is en natuurlijk kan er een nepoperatie worden gedaan.

Zo, genoeg gemarketierd denk ik zo. Hoe dan ook, het lijkt me leuk als jullie komen kijken. Want ik ben gewoon trots op hoe we het doen en wat we allemaal hebben om jullie beestjes zo goed als mogelijk te behandelen.

Tot zaterdag!
Groet Karin.